Strop drewniany to rodzaj stropu, który konstruowany jest głównie z drewna, stanowiąc jednocześnie konstrukcję nośną oraz równocześnie ograniczenie przestrzeni pomiędzy poszczególnymi kondygnacjami budynku. Wyróżniamy różne systemy stropów drewnianych, które stosowane były zarówno w dawnej, jak i współczesnej architekturze. Stosowanie stropów drewnianych jest charakterystyczne dla budownictwa w technologii wiejskiej, jak również dla budynków użyteczności publicznej, o charakterze historycznym.
Strop drewniany składa się przede wszystkim z belek drewnianych, które montowane są równolegle względem siebie, na dłużycach lub płycinach głównych nośnych. W zależności od systemu konstrukcji, elementy te mogą być osadzone na wbitej żerdzi, nawieszone na sparach, układane na płycinach, lub znajdować się w murze łączącym inne bryły budynku. W harmonii z belek stropowych układane są rygle, służące zabezpieczeniu ściskanego dachowego przed wypiętrzeniem. Na belkach stropowych zostaje ułożone podłógowe pokrycie, np. deski, które również można wzmocnić zastosowaniem systemu głatkości.
Strop drewniany może być również w sposób innowacyjny powiązany z innymi materiałami budowlanymi, takimi jak stal, beton czy pustaki ceramiczne. Przykładem mogą być stropy szczelinowe, w których wprowadza się rdzenie z takich materiałów, aby zwiększyć ich nośność.
W przeciwnym razie do zalet stropów drewnianych należy zaliczyć ich niską masę, co pozwala na zmniejszenie obciążeń na konstrukcję nośną budynków. Są również łatwe i szybkie do wykonania, ekologiczne oraz dobrze izolujące ciepło. Wadami natomiast mogą być ich większa podatność na wilgoć oraz ograniczona możliwość montażu w przypadku wysokich, wielokondygnacyjnych budynków, ze względu na ograniczoną wytrzymałość mechaniczną drewna.
Brak komentarzy