Ściana kolankowa to specyficzny element konstrukcyjny spotykany głównie w poddaszach, zwłaszcza tych o konstrukcji drewnianej. Jej cechą charakterystyczną jest połączenie związane z kątem między dachem a podłogą poddasza. W efekcie, ściana kolankowa nie jest równoległa względem podłogi ani pokrycia dachowego. Ma ona zwykle niższą wysokość niż typowe ściany parteru budynku. Ściana kolankowa zazwyczaj rozpoczyna się już na wysokości podłogi poddasza, co oznacza, że jej górny brzeg również znajduje się w dolnej części dachu.
Ściany kolankowe pełnią kilka istotnych funkcji. Po pierwsze, wspierają one konstrukcję dachu, rozkładając obciążenia wynikające z ciężaru pokrycia dachowego, deszczu, śniegu czy wiatru na stropy i konstrukcję nośną budynku. Ponieważ są one w bezpośrednim sąsiedztwie dachu, zwykle są one także wykorzystywane jako punkt montażu dla rynien lub elementów wentylacyjnych.
Ściany kolankowe odgrywają również ważną rolę w termoizolacji i akustyce budynku. Ściany te są szczególnie wrażliwe na przenikanie wilgoci i hałasu z zewnątrz, dlatego ważne jest, aby były odpowiednio zaizolowane. W tym celu stosuje się różnego rodzaju materiały, takie jak wełna mineralna, styropian, czy membrany o wysokiej izolacyjności akustycznej.
Ostatnią z ważnych funkcji ścian kolankowych jest wykorzystanie ich jako miejsce do wygospodarowania przestrzeni w poddaszach. Jeśli dach ma odpowiednią wysokość, ściana kolankowa może mieć wbudowane szafy, półki, czy schowki, które pozwolą na lepsze zarządzanie przestrzenią użytkową poddasza.
W związku z powyższym, słownikowa definicja ściany kolankowej powinna brzmieć:
„Ściana kolankowa to element konstrukcyjny znajdujący się na poddaszach, wyznaczający kąt między dachem a podłogą, pełniący funkcje nośne, izolacyjne oraz wykorzystywany do zagospodarowania przestrzeni na poddaszu. Jest to ściana o zredukowanej wysokości, której górny brzeg znajduje się w dolnej części dachu”.
Brak komentarzy