Powierzchnia biologicznie czynna (PBC) to obszar ziemi lub wody, który przyczynia się do utrzymania i odnowienia procesów ekologicznych, roślinności, zwierząt oraz mikroorganizmów na obszarach zurbanizowanych lub rolniczych. Powierzchnie te odgrywają istotną rolę w ekosystemach i wpływają na różne aspekty długoterminowego trwałości tego obszaru, takie jak jakość wody, czystość powietrza, zdrowie gleby oraz bioróżnorodność.
W kontekście budownictwa oraz zagospodarowania przestrzennego, PBC odniesieniu się do zrównoważonego zarządzania obszarami otwarcia naturalnego, które są istotnym elementem ekologicznym na terenach zabudowanych. Te obszary obejmują tereny zielone, takie jak parki, ogrody, łąki, lasy, zadrzewienia, skwery czy tereny wodne na terenach miejskich, jak również stawy czy oczka wodne na obszarach prywatnych.
Uwzględnienie odpowiedniej powierzchni biologicznie czynnej w ambitnych projektach budowlanych i planach zagospodarowania przestrzennego jest ważne, szczególnie w czasach, gdy użytkowanie ziemi i zabudowa na ziemi przynosi coraz większy presję na światowe ekosystemy. Zwiększenie udziału PBC w projektach budowlanych może przynieść korzyści dla ludzkiego zdrowia, jak i lepsze życie zwierząt oraz roślin w środowisku, które są kluczowe dla utrzymania bioróżnorodności na danym obszarzie.
Kompleksowy słownik budowlany powinien zawierać definicję powierzchni biologicznie czynnej jako jednym z kluczowych aspektów związanych z ekologią i zrównoważonym rozwojem. W praktyce przyczynia się to do uwzględnienia tego aspektu zarówno przez projektantów, inwestorów, jak i wykonawców, co przekłada się na bardziej zrównoważone, ekologiczne i funkcjonalne przestrzenie miejskie i rolnicze.
Brak komentarzy