Dach mansardowy, znany również jako dach mansardy lub dach świdrak, to specjalny rodzaj dachu o dwóch nachyleniach na każdej z jego czterech stron. Konstrukcja ta pochodzi z XVII wieku i swoją nazwę uzyskała od francuskiego architekta François Mansarta, który rozpowszechnił jego stosowanie we Francji. Jego charakterystyczne cechy to dolna część dachu, która jest nachylona pod znacznie większym kątem niż górna, co pozwala na uzyskanie dodatkowego mieszkalnego lub użytkowego poddasza, zyskując na przestrzeni w obrębie budynku.
Dach mansardowy estetycznie łączy cechy dachu dwuspadowego, gdzie mamy dwie płaszczyzny dachu, oraz dachu mansardy, gdzie dach posiada dwa nachylenia na każdej ze stron. Górny spadek dachu mansardowego jest stosunkowo niski, a dolny spadek stromy w celu umożliwienia większej przestrzeni poddasza. Nowoczesna metoda konstrukcji dachów mansardowych obejmuje wykorzystanie lekkich materiałów konstrukcyjnych, takich jak drewno klejone czy stal, co pozwala na osiągnięcie jeszcze więcej przestrzeni dzięki cieńszym elementom konstrukcyjnym.
Dach mansardowy daje możliwość uzyskania dodatkowych pokoi, pomieszczeń mieszkalnych lub biur na poddaszu, bez konieczności budowy większej bryły budynku. Okna dachowe, czy też bardziej płaskie okna francuskie, montowane w dolnych stromych częściach dachu, pozwalają na dostęp do naturalnej światła dziennego oraz na więcej przestrzeni użytkowej wewnątrz budynku.
Dachy mansardowe są popularne w miastach, gdzie przestrzeń budowlana jest ograniczona, pewnym wyznacznikiem są klasyczne budynki paryskie, lecz także występują w innych stylach architektonicznych, takich jak barok czy historyzm, wprowadzając elegancję i harmonię w estetycznym wykończeniu budowli.
Brak komentarzy