Wiązar płatwiowo-kleszczowy to jeden z rodzajów wiązarów dachowych, który jest skonstruowany w taki sposób, aby możliwe było przekazywanie obciążeń z dachu do konstrukcji budynku. Wiązar ten jest stosowany szczególnie w budownictwie drewnianymi stropodachami, gdzie jego głównym zadaniem jest utrzymanie ciężaru dachu oraz efektywne rozłożenie obciążeń na ściany nośne budynku.
Podstawą skonstruowania wiązara płatwiowo-kleszczowego są dwie płatwie, czyli drewniane elementy o dużym przekroju, które leżą pod kątem względem poziomu i tworzą szkieletowanie dachu. Połączenie płatwi w centralnym punkcie dachu (wierzchołku) sprawia, że między nimi występuje tzw. kleszcze, które umożliwiają wzajemne wspieranie się płatwi. Płatwie są podparte i połączone z szczytami ścian nośnych budynku.
W wiązarze płatwiowo-kleszczowym stosowane są również króciec krokwiowy i pionowy, które mają na celu wzmocnienie połączeń pomiędzy płatwiami i ścianami nośnymi, wzmacniając całą konstrukcję dachu. Ważne jest, aby materiały używane do budowy wiązarów były wysokiej jakości, gdyż ich wytrzymałość ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa użytkowania budynku.
Kiedy projektanci i budowlańcy decydują się na zastosowanie wiązara płatwiowo-kleszczowego, mogą zaoszczędzić czas i materiały, gdyż taka konstrukcja jest szybsza do postawienia niż tradycyjne wiązary stropodachami. Jednocześnie, wiązar płatwiowo-kleszczowy pozwala na elastyczne kształtowanie dachów i pozwala na łatwe adaptacje przestrzeni poddasza w przyszłości.
Podsumowując, wiązar płatwiowo-kleszczowy to efektywny i wytrzymały element konstrukcji dachowej, pozwalający na stabilne rozłożenie obciążeń i tworzenie różnych kształtów dachów. Wybór tego rodzaju wiązara ogranicza zużycie materiałów oraz przyspiesza proces konstrukcji dachu, jest więc dobrym rozwiązaniem z uwagi na ekonomię i praktyczność wykonania.
Brak komentarzy