Wiązar jętkowy to element konstrukcyjny dachów, stosowany przede wszystkim w budynkach z drewnianymi dachami, choć również używany w przypadku konstrukcji stalowych czy betonowych. Wiązar ten stanowi główny sposób przenoszenia obciążeń dachu, takich jak ciężar pokrycia dachowego, własny ciężar konstrukcji oraz obciążenia związane z warunkami atmosferycznymi, na pionowe elementy nośne budynku.
Budowa wiązara jętkowego wyróżnia się na kilka podstawowych elementów, takich jak jętki, rysa i kleszcze. Jętki to długie i wzmocnione belki drewniane, stanowiące podstawę odpowiedzialną za przenoszenie obciążeń z dachu. Połączone są one na dwóch końcach nachyleniem, nazywanym rysą, które zwykle skierowane jest do wnętrza budynku. Na górnych końcach jętek umieszcza się belkę nośną – np. płatwie, które łączą elementy pionowe i poziome.
Wiązar jętkowy posiada też dodatkowe wzmocnienia w postaci kleszczy, które to są elementami drewnianymi poprzecznie połączonymi z jętkami. Kleszcze pełnią za rolę stężenia, zapobiegając rozwarciu belków nośnych oraz stabilizując całą konstrukcję.
Jedną z kluczowych korzyści zastosowania wiązara jętkowego jest to, że umożliwia on przekazanie obciążeń dachowych na pionowe ściany budynku, dzięki czemu pomieszczenia pod dachem mogą pozostać niemal w pełni otwarte, bez konieczności stosowania żadnych dodatkowych elementów nośnych.
Projektowanie wiązarów jętkowych wymaga specjalistycznej wiedzy, dokładnych obliczeń nośności oraz uwzględnienia parametrów, takich jak wytrzymałość i jakość materiałów, szerokość dachu, jego kąt nachylenia czy warunki atmosferyczne. Podsumowując, wiązar jętkowy to niezbędnik konstrukcji dachu, który wpływa na stabilność, nośność oraz funkcjonalność całego budynku.
Brak komentarzy