Technologia szkieletowa drewniana to metoda konstrukcji budynków oparta na stosowaniu drewnianych elementów konstrukcyjnych, zwanych szkieletem drewnianym, które łączone są ze sobą i stanowią podstawowe podpory i ramy nośne budynku. Symbolicznie można to porównać do odmiennego typu budownictwa, tj. tradycyjnego murowanego, w którym materiałem nośnym są ściany z cegły lub betonu.
W technologii szkieletowej drewnianej stosuje się zazwyczaj elementy biorące na siebie obciążenia pionowe oraz poziome, takie jak słupy, belki, rygle, krokwie, ściany nośne, ściany osłonowe oraz stropy i podłogi. Do produkcji tych elementów konstrukcyjnych używane są różne gatunki drewna, zwykle świerk, sosna czy Douglasia.
Budynki szkieletowe drewniane mają kilka zalet, które przyczyniły się do ich popularności, szczególnie w krajach o tradycjach drewnianych, takich jak Skandynawia, Stany Zjednoczone czy Kanada. Są one:
1) Oszczędność energii – drewno ma naturalnie korzystne właściwości izolacyjne, co sprawia, że tego typu budownictwo jest bardziej energooszczędne.
2) Szybkość i łatwość montażu – konstrukcja szkieletu drewnianego składa się z prefabrykowanych elementów, które są wykonywane na podstawie projektu technicznego, co sprawia, że czas potrzebny na jego montaż jest krótszy niż w przypadku budownictwa tradycyjnego.
3) Ekologiczność – drewno jest surowcem odnawialnym, a jego pozyskiwanie, transport i przetwórstwo wymaga znacznie mniejszej ilości energii niż w przypadku innych materiałów, takich jak beton czy stal.
4) Możliwość demontażu i przenoszenia – budynki szkieletowe drewniane mogą być w pewnym zakresie demontowane i przenoszone w inne miejsce.
Jednak budownictwo szkieletowe drewniane również ma swoje wady, takie jak mniejsza odporność na wiele lat (bo drewno jest bardziej podatne na czynniki zewnętrzne takie jak wilgoć czy owady), wymagające bardziej kompetentnego zabezpieczenia materiału oraz przeprowadzenia przeglądów konserwatorskich.
Brak komentarzy