Powierzchnia użytkowa to termin stosowany w budownictwie i architekturze, który odnosi się do sumy obszarów pomieszczeń budynku przeznaczonych do bezpośredniego wykorzystania przez ludzi, czyli do mieszkania, pracy, nauki, wypoczynku czy realizowania innych celów życiowych i zawodowych. Powierzchnia użytkowa jest istotnym parametrem w ocenie funkcjonalności, wartości rynkowej i użytkowej nieruchomości.
W definicji powierzchni użytkowej uwzględniane są pomieszczenia, takie jak pokoje, kuchnie, łazienki czy biura, ale też korytarze, z których korzystają mieszkańcy czy użytkownicy budynku. Wyjątkiem są pomieszczenia takie jak piwnice, strychy czy garaże, które pełnią funkcje pomocnicze, a nie są bezpośrednio związane z użytkowaniem budynku w codziennym życiu.
Warto zwrócić uwagę, że powierzchnia użytkowa nie obejmuje obszarów zajmowanych przez elementy konstrukcyjne (ściany zewnętrzne, stropy, słupy, schody, windy itp.), instalacje techniczne (p. np. klimatyzacja, wentylacja) oraz przestrzeni, które mają funkcje wspólne dla całego budynku, takie jak pomieszczenia techniczne czy przestrzeń lądowania przy windach.
Mierzenie powierzchni użytkowej opiera się na ustaleniu wymiarów pomieszczeń z podłogi do sufitu i obliczeniu pola powierzchni tych obszarów. Na łączną powierzchnię użytkową składa się suma tych wymiarów we wszystkich pomieszczeniach użytkowych. Standardem jest wyrażanie powierzchni użytkowej w metrach kwadratowych (m²).
Precyzyjna definicja i ustalenie powierzchni użytkowej jest niezbędne między innymi w procesie nabywania, sprzedaży oraz wynajmu nieruchomości, a także w celach statystycznych lub do uzyskania pozwolenia na budowę.
Brak komentarzy